Małżeństwo niedoskonałe

- Jak mogłaś to zrobić, Ty zdziro?! - Głos Ludwika niósł się echem po całym korytarzu.

- A co takiego zrobiłam? Nic nie zrobiłam!

- Puściłaś się z tym fircykiem, co ma sklep z garniturami!

- Sam chciałeś, żebym mu weszła do łóżka! - odparła Zuzanna trochę już zirytowana wrzaskami męża.

- Ale musiałaś pozwolić mu w dupę? Uwielbiam Twoją ciasną dupcię i wiesz o tym!

- Co Ci poradzę, że bał się, że mnie zapłodni. A samo obciąganie to było za mało, żeby przepchnąć ten Twój pomysł z dostawą.

- Ale mogłabyś nie robić tego z nimi wszystkimi.

- Sam mnie namawiasz, Ludwiku. Wczoraj ten od garniturów, jak mu tam...?

- Ernest.

- Właśnie. Ernest, co się boi spuszczać w babie, żeby go na dziecko nie złapała, gej jeden. Wcześniej ten Twój były szef.

- No co do niego, to przecież nic Ci nie kazałem.

- Zasugerowałeś. A wcześniej ten Twój walnięty koleżka, który posuwał mnie całą noc, kiedy Ty drzemałeś pijany przy kominku w tym jego domku myśliwskim.

- Myślałem, że jak ma taki domek, to ma jakąś kasę, na którą można go stuknąć.

- Pomyliłeś się. Kolejny goły jak mysz kościelna.

- Ale mam nowy pomysł.

- No ciekawe - kłótnia, jak widać, zakończyła się równie szybko jak się zaczęła. Jak zawsze z resztą.

                    

- O, wiesz co? - zapytał Ludwik leżąc po upojnych dwóch godzinach w ich wielkim łożu i paląc papierosa bez filtra, co robił jedynie po długim i wycieńczającym akcie miłosnym.

- Co? - odpowiedziała pytaniem Zuzanna, opierająca głowę na jego torsie.

- Mogłabyś się puścić z tym facetem od wyścigów.

- A Ty znowu. Nie wstyd Ci? W takiej chwili?

- No co? To idealna chwila. Obydwoje jesteśmy zaspokojeni, więc to będzie zwykły interes.

- I zaraz mi jeszcze powiesz co mi wolno, a czego nie.

- Nic Ci nie powiem. Mam do Ciebie zaufanie.

- Ale jak temu też pozwolę w tyłek...

- Temu możesz co chcesz, jeśli tylko efekt będzie zgodny z oczekiwaniami.

- A jakie są nasze oczekiwania?

- Niech podpisze kontrakt na transport tych swoich wyścigówek. Najlepiej na cały sezon.

- Tylko tyle?

- To mało?

- Za mój tyłek...?

- Nie mówiłem, że musi być w tyłek.

- Dobra, spróbuję mu tylko obciągnąć. Jeśli będzie trzeba, to z połykiem.

- Plotka głosi, że lubi po hiszpańsku.

- O, fajnie. Dawno nie miałam.

- Jak to dawno? A przed chwilą?

- Chodziło mi, że dawno z nikim nie miałam z tych naszych służbowych kontaktów.

- A to co innego - usta pary ponownie spotkały się w pocałunku. Papieros dogasł na popielniczce, kiedy zniknęli pod kołdrami.

*  *  *

- I jak poszło, kochanie?

- Nie wiem.

- Co znaczy, że nie wiesz? Podpisał?

- Nie.

- Czemu?

- Chciał, żebym mu zostawiła te papiery do przejrzenia.

- Przecież miałaś mu obciągnąć właśnie po to, żeby podpisał od razu.

- I obciągnęłam. A on powiedział, że musi je przejrzeć z prawnikami.

- No nie! Podrzucić mu papiery to i ja mogłem. Teraz nas spławi!

- To co niby miałam zrobić?

- Miałaś mu zrobić dobrze, żeby przestał myśleć.

- I zrobiłam. Wyruchał mi cycki, usta. Spuścił się na twarz. Potem jeszcze raz mu obciągnęłam, tym raze z połykiem. A potem jeszcze wylizał mi cipkę. I był w tym bardzo dobry. A potem, choć chciałam więcej, powiedział, że ma spotkanie i wyszłam.

- To drań. Wiedział, że jesteś moją żoną?

- Oczywiście. Powiedziałam mu od razu. 

- Założyłaś tę sukienkę z dekoltem?

- Tak. Tę w której prawie widać mi sutki. Mówię Ci, że zrozumiał przesłanie. Tylko nie podpisał papierów.

- Wiesz co? Jutro pójdziesz tam jeszcze raz.

-I co?

- I zrobisz co będzie chciał, ale tylko jeśli podpisze papiery.

- Jak chcesz. A teraz zrób mi drinka, a ja idę pod prysznic. Zmęczyłam się.

*  *  *

- Cześć Kochanie. Masz jakieś dobre wieści?

- Nie wiem, czy takie dobre. Chyba i dobre i złe.

- Co to znaczy? Podpisał?

- Podpisał.

- No, to dobre wieści.

- Ale musiałam mu dać w tyłek.

- Znowu? - uśmiech Ludwika spełzł z jego twarzy.

- Nie no, temu pierwszy raz przecież.

- No tak. A nie tam - Ludwik machnął ręką - grunt, że podpisał.

- Ale jakim kosztem. Przez tydzień nie będę mogła usiąść.

- Aż tak źle?

- Był duży, ale jak dowiedział się, że dam mu dupy to jeszcze stwardniał i urósł. A do tego założył jakąś nakładkę z wypustkami. Kolcami właściwie. Czułam się, jakby wsadził mi w dupę kaktusa. Dużego kaktusa.

- To zbok.

- Powiedział, że za taki kontrakt należy mu się coś specjalnego. Odwołał dwa spotkania, żeby dłużej mnie rżnąć. Tak powiedział.

- Skurwiel.

- Powiedział też, że przez tę nakładkę nic nie czuje, więc może to robić godzinami. I robił. Chyba ze dwie godziny się wypinałam. A na koniec zdjął to ustrojstwo i wsadził mi w cipkę. I tak dokończył.

- Przykro mi kochanie. Ale mamy to z głowy. A dzięki temu kontraktowi jakiś czas możesz tego nie robić.

- Wyliżesz mnie, jak wyjdę z wanny?

- Oczywiście moja droga.

- To do zobaczenia. I zrób mi drinka. Mocnego.

- Tak jest, moja bohaterko - Ludwik wysłał żonie buziaka i ruszył do barku. Był zadowolony. Spisała się na medal, uznał przeglądając podpisane dokumenty.

Jeśli podobają się Wam opowiadania pisane dialogami i chcielibyście kolejne, lub kontynuację tego, dajcie znać w komentarzach.