Planszówkowa Okazja - ciąg dalszy

- Nie znałem Cię od tej strony - powiedziałem Joli, gdy zostaliśmy sami.

- To samo mogłabym powiedzieć o Tobie.

- Co masz na myśli - zapytałem zbity z tropu.

- Twój kutas. Jest wielki.

- Co? Wielki? To Ty wielkiego nie widziałaś. Mój nie ma nawet dwudziestu centymetrów.

- Nie chodzi mi o długość, tylko o grubość. Jest jak wałek do ciasta, albo mała gaśnica.

- He he, chyba przesadzasz, ale dzięki.

- Nie przesadzam. Zobacz sam - powiedziała sięgając po butelkę wina, która stała na blacie, po czym odwróciła się do mnie. Stałem nie rozumiejąc, więc dodała - wyjmij go, inaczej nici z porównywania.

- Sorry - odpowiedziałem, ale posłusznie rozpiąłem rozporek.

- Trzeba go postawić - powiedziała, gdy zobaczyła w jakim stanie jest mój kutas.

                    

Planszówkowa Okazja

Jola bardzo lubiła grać w planszówki, dlatego nie zdziwiłem się, że zaprosiła mnie na wieczór gier. Dopiero gdy wszedłem do salonu zaskoczyło mnie, że poza mną zaprosiła także Roberta - swojego byłego, oraz Tadka, kolegę Huberta, jej faceta. Wtedy przypomniałem sobie, że Hubert wyjechał na weekend w ramach szkolenia, a Robert był tym, który wciągnął ją w gry planszowe. Zwykle unikała swojego byłego, ale w tej sytuacji wiedziała, że przy nas nic się nie wydarzy. Robert może był dupkiem, ale w planszówki grywał, a nam brakowało czwartego.